Αρίλλας

Ανάμεσα από τις περιοχές του Αγίου Στεφάνου Αυλιωτών και του Αγίου Γεωργίου Πάγων βρίσκεται ο παραθαλάσσιος οικισμός Αρίλλας ο οποίος διακρίνεται για την εκπληκτική παραλία του. Βρίσκεται σε απόσταση 33 χιλιομέτρων από τη πόλη και αποτελεί ιδανικό προορισμό για όσους αγαπούν την ησυχία, την ηρεμία και την απομόνωση.

Το χωριό αναπτύσσεται κατά μήκος της χαρακτηριστικής χρυσής παραλίας. Πρόκειται ουσιαστικά για μια εκτεταμένη παραλία με αμμουδιά αλλά και σημεία με βότσαλο, η οποία έχει βραβευτεί με Γαλάζια Σημαία και παρόλο τον τουρισμό διατηρεί αναλλοίωτες τις φυσικές της ομορφιές. Εδώ και 30 χρόνια η παραλία και τα καταστήματα προσφέρουν την φιλοξενία τους σε επισκέπτες από πολλές ευρωπαϊκές και μη χώρες, καθώς και από την Ελλάδα, οι οποίοι συνεχίζουν να επιστρέφουν χρόνο με το χρόνο.

Αρίλλας, η παραλία

Η παραλία φημίζεται για το φυσικό κάλος της, τα κρυστάλλινα καθαρά και ρηχά νερά, τα καταπληκτικά ηλιοβασιλέματα, την ψιλή χρυσή άμμο που είναι τέλεια ειδικά για οικογένειες με μικρά παιδιά. Στην περιοχή πνέουν συχνά δυνατοί άνεμοι και ενδείκνυται για windsurfing. Υπάρχουν επίσης οι επιλογές ενοικίασης βάρκας ή υπηρεσίας taxi boat για την εξερεύνηση των γειτονικών περιοχών.

Ο Αρίλλας υπερηφανεύεται επίσης για την Ζυθοποιία Corfu Beer, η οποία διοργανώνει και ετήσιο φεστιβάλ μπύρας και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής ειδικά στους ξένους επισκέπτες.

Κατά μήκος της ακτής μπορεί να βρει κάποιος πολλά και ταβέρνες που προσφέρουν πολλές επιλογές και μπορεί επίσης να απολαύσει ευχάριστες βόλτες προς το ακρωτήρι που βρίσκεται ανάμεσα σε αυτή και στον Άγιο Στέφανο Αυλιωτών.

Προσφέρει βασικές υπηρεσίες για τον τουρίστα, υπάρχουν σούπερ μάρκετ και τουριστικά καταστήματα και ως προς την διαμονή προσφέρει καταλύματα όπως ξενοδοχεία, διαμερίσματα και μικρά στούντιο.

Ο Aρίλλας συνδέεται με την πόλη της Κέρκυρας και με άλλα χωριά πολλές φορές κάθε μέρα με την τοπική υπηρεσία λεωφορείων. Υπάρχει επίσης η δυνατότητα να ενοικιάσετε αυτοκίνητα, jeep, μηχανάκια ή ποδήλατα για πιο ανεξάρτητη μετακίνηση.

Πιθανόν η ονομασία «Αρίλλας» να είναι Ρωμαϊκής πρωτοχριστιανικής εποχής επειδή τότε συνήθιζαν να ονομάζουν μια τοποθεσία παίρνοντας για όνομα την πληθώρα κάποιων αντικειμένων που υπήρχαν ή ήκμαζαν εκεί και βάζοντας την Λατινική κατάληξη «ille».

Στην περιοχή τότε αφθονούσε ένα είδος δρυός ονομαζόμενη «Αρία» (αριά το λένε ακόμη σήμερα οι γεροντότεροι), πολύ καλό ξύλο για την κατασκευή πλοίων, και έτσι προέκυψε το Αρίλλας. Κατά άλλη εκδοχή ο Αρίλλας ονομάστηκε έτσι από κάποιο Ρωμαίο στρατηγό Αρίλλα που κατά την ρωμαϊκή κατοχή είχε στην περιοχή το στρατόπεδό του.

Στα φυσικά λιμάνια Πόρτο-Τιμόνι και Λιμνί έβρισκαν παλιά προστασία τα πλοία περιμένοντας καλύτερο καιρό για να συνεχίσουν. Στη Γραβιά ξεθύμαιναν τα μεγάλα κύματα προσφέροντας ένα απάγκιο.

Ο εύφορος μικρός κάμπος του Αρίλλα με το ήπιο μικροκλίμα πάντα έθρεφε τους κατοίκους του και να κρατούσε την ανθρώπινη παρουσία. Όμως αυτά τα πλεονεκτήματα κάποτε γίνονταν μειονεκτήματα όταν δηλαδή κατακτητές, κουρσάροι και πειρατές προσπαθούσαν και αυτοί να ωφεληθούν από την περιοχή. Τα τοπωνύμια Μεροβίγκλι και Βάρδια μαρτυρούν τα προβλήματα της προ του 1800 εποχής και τη δυσκολία μόνιμης κατοικίας εκεί. Η ζωή επήλθε σε κανονικότητα λίγο μετά το 1800. Ωστόσο, υπήρχαν μεγάλοι γαιοκτήμονες που είχαν στην ιδιοκτησία τους σχεδόν όλη την εύφορη γη. Οι ηλικιωμένοι θυμούνται τα σολιάτικα (πληρωμή σε είδος) που έδιναν στους αρχόντους οι πατεράδες τους.

Οι κάτοικοι αρχικά έμεναν σε σπίτια, φτιαγμένα με λίγες πέτρες στα θεμέλια και χωματόπλινθους (σπλίθρες) από το έδαφος και πάνω. Αργότερα και σιγά-σιγά μαζεύοντας πέτρες έφτιαχναν καλύτερα σπίτια. Η έλλειψη επαρκούς ρουχισμού, η πολύωρη χειρωνακτική εργασία και η μεγάλη παιδική θνησιμότητα είναι χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου. Οι γυναίκες-ηρωίδες, σχεδόν μόνιμα σε κατάσταση εγκυμοσύνης συμμετέχουν στην κατασκευή κατοικίας, στη γεωργία, κτηνοτροφία, έχουν αποκλειστικά τη «βιομηχανία» στο σπίτι ( φτιάξιμο ψωμιού, φαγητού, ρουχισμού κ. λ. π.), τη φροντίδα των αρρώστων και των γερόντων.

Μετά το 1950 οι Αριλλιώτες με συνδρομή και προσωπική εργασία φτιάχνουν δρόμους, εκκλησία, νεκροταφείο και δημοτικό σχολείο οργανώνοντας σε νέες βάσεις την κοινωνική τους ζωή.