Ο σχίνος (Pistacia lentiscus) είναι ένας αρωματικός ρητινοφόρος θάμνος ή δενδρύλιο ύψους 1-6 μέτρα. Έχει απλωμένα κλαδιά και ανοιχτό ή σκούρο σταχτί κορμό, ανάλογα με την ηλικία του. Η επιφάνεια του κορμού του έχει ακανόνιστες πλάκες, σαν ρυτίδες, όπως το πεύκο, με βαρεία οσμή ρητίνης. Πρόκειται για δίοικο φυτό, με σύνθετα φύλλα με φυλλάρια δερματώδη και στιλπνή με βαθυπράσινη επιφάνεια. Τα άνθη του είναι μονογενή, σε σταχύμορφους βότρυς. Η περίοδος ανθοφορίας του είναι από Μάρτιο έως και Ιούνιο. Οι καρποί του είναι μικροί, κόκκινου χρώματος. Μετά την ωρίμανση γίνονται μαύροι.
Ο σχίνος παρουσιάζει πολύ μεγάλη εξάπλωση στον Μεσογειακό χώρο.
Ευδοκιμεί σε πετρώδεις πλαγιές, πευκοδάση και αμμοθίνες. O σχίνος είναι φυτό μεγάλης αντοχής στην ξηρασία, στα κακής ποιότητος εδάφη, στην αλατότητα και το ψύχος, ενώ προτιμά ηλιόλουστες θέσεις φύτευσης. Οι εδαφικές απαιτήσεις του είναι μικρές, αφού αναπτύσσεται καλά σε όλα τα εδάφη, αρκεί αυτά να παρέχουν στοιχειώδη αερισμό και υγρασία. Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό σε ρύπανση και ξηρασία, ενώ παγώνει εύκολα σε θερμοκρασίες κάτω από -5C°.
Στην κερκυραϊκή ύπαιθρο τον συναντάμε σχεδόν παντού. Από τον βενετσιάνικο κερκυραϊκό ελαιώνα μέχρι τις αμμώδεις εκτάσεις της λιμνοθάλασσας Κορισσίων και από τα παράκτια πεδινά μέχρι το βουνό του Παντοκράτορα.
Ο σχίνος και συγκεκριμένα τα φύλλα του είναι άριστη τροφή για τα οικόσιτα. Οι βοσκοί με το ξύλο του κατασκευάζουν ακόμα και σήμερα γκλίτσες ή άλλα εργαλεία ενώ οι ψαράδες το χρησιμοποιούν για να φτιάξουν πασσάλους για τη στερέωση των κουπιών της βάρκας, σκαρμούς της βάρκας ή στεφάνι για την απόχη τους.
Ο Ιπποκράτης θεωρούσε τον σχίνο φάρμακο για τα γυναικολογικά (έλκη τραχήλου) και εναντίον της υστερίας.
Ο Διοσκουρίδης θεωρούσε τον σχίνο στυπτικό και τον συνιστούσε ως φάρμακο για τις αιμοπτύσεις, τις διάρροιες και τις δυσεντερίες. Η ρητίνη του θεωρήθηκε από τον Διοσκουρίδη ως φάρμακο για το στομάχι.
Επισκεφθείτε το
ΨΗΦΙΑΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
eMUSEUM OF NATURAL HISTORY OF CORFU
eMUSEO DI STORIA NATURALE DI CORFU
Σχόλια