Σωκράκι

Γραφικά σοκάκια, πέτρινα παραδοσιακά σπίτια και όμορφα γεφύρια συνθέτουν την αίγλη του ημιορεινού παραδοσιακού χωριού που λέγεται Σωκράκι. Πρόκειται για ένα όμορφο  χωριό με ιστορία περίπου 2.000 χρόνων, που διατηρεί το γραφικό ύφος του χωρίς εμφανή σημάδια αλλοίωσης από τον τουρισμό.

Βρίσκεται 23 χιλιόμετρα από την πόλη της Κέρκυρας σε υψόμετρο 450 μέτρων και μπορεί κάποιος να φτάσει εκεί αφού περάσει την περιοχή του Ύψου και στρίβοντας για το χωριό Άνω Κορακιάνα. Μετά την Κορακιάνα ακολουθεί μια πορεία 4 χιλιομέτρων στενού δρόμου με πολλές στροφές. Στο τέλος όμως του προορισμού η θέα αποζημιώνει τον κάθε επισκέπτη και εκτείνεται από τον βορρά και τα Διαπόντια νησιά ως και τον νότο, την πόλη της Κέρκυρας και τα νησιά Βίδο και Λαζαρέτο.

Η ονομασία προέρχεται από την τοποθεσία του που βρίσκεται ανάμεσα στην Άνω Κορακιάνα και το χωριό Ζυγός ακριβώς στη μέσα πλευρά του Κορακίου όρους (έσω+Κοράκιον= Σωκράκι (παραφθορά)).

Aρχιτεκτονική

Το χωριό έχει κρατήσει σε μεγάλο βαθμό τον παραδοσιακό αρχιτεκτονικό του χαρακτήρα, με ωραία πλακόστρωτα καντούνια, ελαιοτριβεία,  δύο πανέμορφες πλατειούλες, δύο παραδοσιακά καφενεία, ένα καφεπαντοπωλείο και εντυπωσιακές εκκλησίες που χρονολογούνται από τον 16^ο αιώνα.

Εκκλησίες

Εξέχουσα θέση κατέχει η Παναγιά η Περιβολιώτισσα η αποτελεί ενορία του χωριού και πανηγυρίζει με μοναδικό παραδοσιακό τρόπο στις 15 Αυγούστου. Υπάρχουν επίσης οι εκκλησίες, της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Βλάση και μία ιδιωτική εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα. Η εκκλησία του Αγίου Βλάση καταστράφηκε ολοσχερώς μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ενώ η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, η οποία διαθέτει μοναδικές τοιχογραφίες, δεν αναπαλαιώθηκε και αφέθηκε στον χρόνο.

Σωκράκι, Περιπατητικός τουρισμός

Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να αναπτύσσεται δυναμικά στην Κέρκυρα ο περιπατητικός τουρισμός και για αυτόν τον λόγο ειδικά το Σωκράκι προσφέρεται για τα μονοπάτια μέσα σε πυκνόφυτους ελαιώνες, πουρνάρια, βελανιδιές και κυπαρίσσια.

Ένα πολύ όμορφο και ενδιαφέρον μονοπάτι είναι η διαδρομή από Άνω Κορακιάνα, προς Σωκράκι, μήκους τεσσάρων χιλιομέτρων, με πολλές στροφές σε καλότεχνα λίθινα τοιχία από πελεκημένες πέτρες (οι ντόπιοι τις λένε «κοδέλες»), κατασκευασμένα τον 19^ο αιώνα.

Ακόμα ένα πανέμορφο σημείο που ενδείκνυται για πεζοπορία είναι το φαράγγι στην περιοχή Μελισσούδια, ένα φαράγγι με 50.000 ελαιόδεντρα.

Η γράβα του «Ρουσέλα» από την άλλη, βρίσκεται σε μία χαράδρα μεταξύ Σωκρακίου – Ζυγού – Κυπριανάδων και είναι ακόμη ένα ενδιαφέρον σημείο για εξερεύνηση, για τους πολύ τολμηρούς.

Η μοναδική θέση με την πανοραμική θέα, ο παραδοσιακός αρχιτεκτονικός σχεδιασμός σε αρμονία με το περιβάλλον, η οικογενειακή φιλοξενία, η ηρεμία, η ομορφιά και η αυθεντικότητα συμβάλουν ώστε το Σωκράκι να αποτελεί το ιδανικό καταφύγιο για μια ξεκούραστη και αναζωογονητική απόδραση καθώς διαθέτει καταλύματα και παραδοσιακές βίλες με πισίνες.

Εγγράφως, με τη σύγχρονη ονομασία του, το Σωκράκι απαντάται ήδη το 1347, χρονιά κατά την οποία συμμετείχαν κάτοικοι του στην ίδρυση του ναού του Παντοκράτορα Όρους. Δεν αποκλείεται η ίδρυση του να ανάγεται στην πρωτοχριστιανική εποχή. Η κύρια ασχολία των κατοίκων του ήταν η κτηνοτροφία και η αμπελουργία, πριν ακόμη από την ενετική περίοδο αλλά και η συλλογή πρινοκοκιού, ενός εντόμου-παράσιτου του πουρναριού απ’ όπου εξαγόταν κόκκινη χρωστική ουσία η οποία ήταν περιζήτητη στη βιοτεχνία υφασμάτων.

Η γεωργική περιφέρεια του χωριού, με ελιές, αμπέλια και χωράφια, είναι αρκετά εκτεταμένη. Πολλά από τα κτήματα των Σωκρακιωτών, βρίσκονται μακριά από το χωριό ενώ τα πιο μακρινά και δύσβατα έχουν πλέον εγκαταλειφθεί. Στον δρόμο από το Σωκράκι προς τον Ζυγό, κοντά σε πέτρινο γεφύρι, στο λεγόμενο βάραθρο του «Ντεβεδαίου», κατά τον Ιωάννη Μπουνιά προπολεμικά είχαν βρεθεί αρχαία αντικείμενα.

Στη διαδρομή για το χωριό Βαλανειό, υπάρχει γκρεμός, ο οποίος ονομάζεται «Τση μούλας το πήδημα» επειδή, όπως διασώζει η παράδοση, μία νέα με το όνομα Αγύρω, κόρη βασιλιά της περιοχής, επιστρέφοντας από το χωριό Βαλανειό με το μουλάρι της είδε την πόλη της να καίγεται. Απελπισμένη και στενοχωρημένη, όπως ήταν, έδεσε τα μάτια του μουλαριού της καθώς και τα δικά της και προχωρώντας στα τυφλά σε ένα στενό μονοπάτι έπεσαν μαζί στον γκρεμό και σκοτώθηκαν.