Στην καρδιά της παλιάς πόλης, στην πλατεία Δημαρχείου, απέναντι από το Δημαρχείο, στο άλλο άκρο της πλατείας, βρίσκεται ένα μεγαλοπρεπές κτίριο που φιλοξενεί σήμερα την Τράπεζα της Ελλάδος και κρύβει μεγάλη ιστορία στα θεμέλια του. Ξεχωρίζει αμέσως καθώς βρίσκεται στο πιο ανηφορικό σημείο της πλατείας και τα περιποιημένα πλατιά σκαλοπάτια του σε προσκαλούν σε ένα ακόμη ταξίδι πίσω στο χρόνο.
Ένα ακόμη λοιπόν κτίριο – θησαυρός που φιλοξενεί σήμερα την Τράπεζα της Ελλάδος ανάμεσα στα 29 όλης της Ελλάδας το οποίο πίσω στο 1630 κτίσθηκε για να αξιοποιηθεί ως κατοικία του Λατίνου Αρχιεπισκόπου.
Το παλάτι του Αρχιεπισκόπου της Κέρκυρας, κτίσθηκε για τον έναν από τους δύο Βενετσιάνους Συμβούλους το 1630, και παραχωρήθηκε στον Λατίνο Αρχιεπίσκοπο για κατοικία το 1632, όταν ορίστηκε ως μητροπολιτικός ναός ο γειτονικός με το κτίριο ναός του Αγίου Ιακώβου (Duomo).
Όταν εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα ο Λατινεπίσκοπος Carlo (Carolus) Labia (1659 – 1678), φρόντισε να ευπρεπίσει το κτίριο.
Το 1742 εγκαθίσταται στην Κέρκυρα ο Λατίνος Αρχιεπίσκοπος Antonius Nani (1742 – 1761), ενώ το 1743 σημειώνεται δυνατός σεισμός και στο μέγαρο σημειώνονται βλάβες. Το 1745 νέος δυνατότερος σεισμός προκαλεί την καταστροφή του, καθώς και άλλων κτιρίων.
Ο Λατινεπίσκοπος Nani επιχειρεί και κατασκευάζει δέκα χρόνια αργότερα, το 1754, το νέο κτίριο του Αρχιεπίσκοπου, όπως μας πληροφορεί η πλάκα με την επιγραφή που βρίσκεται στο δυτικό εξωτερικό τοίχο: “A FUNDAMENTIS ERC S.A. MDCCLIIII”.
Η αρχιτεκτονική είναι τυπική βενετική στα παράθυρα και στους εξώστες, στην είσοδο και στο κεντρικό στοιχείο της πρόσοψης με δωρικούς κίονες.
Το νέο αυτό κτίριο σώζονταν με την ίδια περίπου μορφή, έως το 1943, οπότε υπέστη σοβαρές ζημιές από τους βομβαρδισμούς που έπληξαν την πόλη της Κέρκυρας.
Τελευταίος Λατινεπίσκοπος Κέρκυρας κατά την περίοδο της Βενετοκρατίας ήταν ο Franciscus Maria Fenzi (1780 – 1798).
Το 1797 έρχονται στα Επτάνησα οι Γάλλοι Δημοκρατικοί. Ο Λατινεπίσκοπος Φραγκίσκος Μαρία Φέντζης εκδιώχθηκε από το Αρχιεπισκοπείο, το μέγαρο δημεύθηκε από τους Γάλλους και χρησιμοποιήθηκε σαν Κυβερνείο όπου συνεδρίαζε η Δημαρχία – «Δημοκρατικό Δημαρχείο» -.
Με την κατάληψη της Κέρκυρας από τους Ρωσότουρκους το 1799, το μέγαρο λειτούργησε ως Κυβερνείο και έγινε η έδρα της κεντρικής κυβέρνησης, που πήρε την ονομασία Ιόνιος Γερουσία.
Στις 7 Ιουνίου 1799 συγκεντρώθηκαν εκεί όλοι οι κληρικοί του νησιού και οι αντιπρόσωποι της πόλης, κι εκεί, παρόντος του Ουζακώφ, έγινε η πρώτη εκλογή του ορθόδοξου Μητροπολίτη Κέρκυρας, μετά την αποκατάσταση του θρόνου.
Την περίοδο της βρετανικής προστασίας (1814 – 1864) το κτίριο λειτούργησε ως δικαστήριο.
Μετά την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, το 1864, το κτίριο συνέχισε να λειτουργεί ως δικαστήριο μέχρι το 1943, όταν καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς που έπληξαν την Κέρκυρα.
Μετά τον πόλεμο το ερειπωμένο κτίριο κηρύχτηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Η Τράπεζα της Ελλάδος αγόρασε το κτίριο και το αποκατέστησε, εσωτερικά και εξωτερικά, με τη μορφή που έχει σήμερα.
Πηγή
ΙΚΕΕ. https://ikee.lib.auth.gr/record/57202/files/gri-2006-859.pdf
ΣΟΥΡΤΖΙΝΟΣ, Γιώργος Χ. (2006). “Κέρκυρα: ταξίδι στο χρόνο“, Ιστορική – Λαογραφική Εταιρεία Κέρκυρας, γ’ έκδοση, Κέρκυρα, σελ. 66
Συνεργάτες
Διαφήμιση
Σχόλια