Περουλάδες

Σε απόσταση αναπνοής – μόλις δύο χιλιομέτρων – από το τουριστικό θέρετρο του Σιδαρίου βρίσκεται το μικρό παλιό χωριό Περουλάδες. Θα λέγαμε ότι από τον κοσμοπολίτικο αέρα του Σιδαρίου περνάει κάποιος αυτόματα σε ένα μέρος που αποπνέει ρομαντισμό και γαλήνη. Ένα χωριό που έχει μείνει αλώβητο από τουριστικής απόψεως, με έντονο το βενετσιάνικο, ενετικό στοιχείο που προσφέρει στον επισκέπτη της ευρύτερης περιοχής μία ακόμη διαφορετική πλευρά της Κέρκυρας.

Μπαίνοντας στον οικισμό η σφραγίδα των Ενετών είναι εμφανής, αρχοντικά με βενετσιάνικα βόλτα και οικόσημα και στέγες με κλασικό ανοικτόχρωμο βυζαντινό κεραμίδι κεντρίζουν το ενδιαφέρουν και δίνουν το στίγμα του διαφορετικού αυτού περιβάλλοντος που προφανώς κάποτε αποτελούσε ακμάζουσα κοινότητα.

Το χωριό Περουλάδες δεν είναι πυκνοκατοικημένο παρόλα αυτά διαθέτει καταλύματα, ξενοδοχεία, διαμερίσματα και βίλες και ενδείκνυται ως προορισμός για όποιον επιθυμεί να απολαύσει χαλαρές διακοπές και την ομορφιά του μοναδικού τοπίου. Υπάρχει μίνι μάρκετ και ένα καφέ – μπαρ με χώρο στάθμευσης πάνω από το κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος της περιοχής και μίας από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες όχι μόνο του νησιού αλλά και όλου του κόσμου, την παραλία του Λογγά. Το καφέ είναι γνωστό για την γυάλινη εξέδρα με την απέραντη θέα πάνω από τον απόκρημνο βράχο που κάθε επισκέπτης οφείλει να φωτογραφηθεί.

Η παραλία Λογγάς ή όπως αλλιώς ονομάζεται Sunset Beach λόγω του μοναδικού ηλιοβασιλέματος που την χαρακτηρίζει κατατάσσεται σε μία από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες του κόσμου. Απότομοι κάθετοι βράχοι με ιζηματογενή στρώματα που βουτάνε σε διαφανή ρηχά νερά συνθέτουν ένα απόκοσμο τοπίο. Η στενή παραλία με την μαλακή άμμο πολλές φορές χάνεται εντελώς με την κακοκαιρία, «την τρώει η θάλασσα» όπως λένε και οι ντόπιοι έτσι σε περίπτωση που έχει προηγηθεί κακοκαιρία υπάρχει μεγάλο ενδεχόμενο ο εκάστοτε επισκέπτης να μην έχει χώρο να καθίσει στην παραλία. Όπως και να’ χει χρήζει προσοχής και το που θα καθίσει κάποιος καθώς έχουν κατά καιρούς συμβεί κατολισθήσεις μικρών κομματιών βράχων. Έχει πρόσβαση μέσω σκαλοπατιών τα οποία είναι καλοδιατηρημένα μεν αλλά πολλά δε, συνεπώς η κατάβαση είναι πιο εύκολη από την ανάβαση. Πολλοί λουόμενοι – όπως συμβαίνει και σε παραλίες του Σιδαρίου – χρησιμοποιούν τον άργιλο που είναι άφθονος στα τριγύρω βράχια για να κάνουν μάσκες και peeling.

Πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχει και το Canal D’ Amour (Κανάλι του Έρωτα), ένας περίφημος και σπάνιος γεωλογικός σχηματισμός πετρωμάτων ψαμμίτη διαβρωμμένων από τη θάλασσα και τους ανέμους, σχηματίζοντας πορώδεις και περίτεχνους πήλινους βράχους. Αποτελείται από μια μικρή παραλία και δύο κανάλια, ένα στην κάθε πλευρά της. Το πραγματικό «Canal D’ Amour» βρίσκεται στην δυτική πλευρά αυτής όπου στα βράχια υπάρχει ένα κανάλι- σπηλιά από το οποίο μπορεί κάποιος να κολυμπήσει και να βρεθεί στην διπλανή παραλία.

Η παραλία του Canal d’ Amour βρίσκεται δίπλα από το Δράστη, το δίδυμο «αδελφάκι» της όπως ονομάζεται. Στον Δράστη δεν υπάρχει καμιά τουριστική υποδομή και λόγω του ότι η περιοχή είναι δυσπρόσιτη έχει προστατευθεί από την ανθρώπινη παρέμβαση και παραμένει παρθένα. Ο δρόμος που οδηγεί εκεί είναι δύσβατος και συνίσταται η πρόσβαση με βάρκα.

Υπάρχουν τρεις εκδοχές για την προέλευση του ονόματος των Περουλάδων. Το όνομα Περουλάδες λέγεται ότι κρατά από την εποχή που κατοικούσαν εδώ οι Περουκιανοί, όπως ονομαζόταν οι Ενετοί άρχοντες με τις περούκες. Από την άλλη στην περιοχή επικρατεί το επώνυμο Περούλης οπότε εικάζεται ότι η ονομασία προήλθε από εκεί. Τέλος, σύμφωνα με ηλικιωμένους ντόπιους το χωριό ονομάζεται και Περλάδα από το «Πέρα + Ελλάδα» λόγω της τοποθεσίας του, το οποίο μετατράπηκε με τα χρόνια σε Περουλάδες.

Περουλάδες, πίσω στο χρόνο

Η σύνθεση του χωριού τοποθετείται στους προομηρικούς χρόνους ενώ υπάρχουν τεκμήρια πως η περιοχή κατοικήθηκε από την Υστεροπαλαιολιθική Εποχή (πριν 12.000 χρόνια).
Οι Περουλάδες ήκμασαν κατά το μεσαίωνα και δεν υπέστησαν μεγάλες καταστροφές λόγω της φρουράς που διατηρούσε πυροβόλα μεγάλου βεληνεκούς με τα οποία προστάτευαν τα παράλια της περιοχής από τους πειρατές. Τη μεγαλύτερη καταστροφή, παρά τη μεγάλη αντίσταση, την προξένησαν οι Γενουάτες το έτος 1403.
Το χωριό έχει αναδείξει μεγάλους πνευματικούς άνδρες όπως ο μεγάλος ποιητής και ο συγγραφέας Κάλβος, απομεινάρια του σπιτιού του οποίου βρίσκονται ακόμη εκεί.